Nikon Coolpix 950 Retro Review

Welkom terug klassieke cameramachines en sta me toe je terug te brengen naar 1999, een vintage jaar voor Nikon, niet alleen de lancering van de eerste interne DSLR, de D1, maar ook van de Coolpix 950, een enorm populair model in het Geschiedenis van digitale fotografie. In de onderstaande video zal ik onthullen wat het zo speciaal heeft gemaakt en kijk hoe het meer dan twee decennia later opkomt! Als u liever een geschreven versie leest, blijf dan scrollen!

De CoolPix 950 was misschien de tweede van vier modellen in de 900-serie, maar misschien wel de meest indrukwekkende bij de lancering en degene die Nikon's visie op een high-end alles-in-één digitale camera echt definieerde. Het kwam begin 1999 uit en kostte ongeveer $ 850 tot $ 1000. Een jaar eerder introduceerde de originele zilverkleurige Coolpix 900 het split-body concept met de lens, sensor, zoeker en flits in de linkerhelft, waardoor het scherm, bedieningselementen, batterijen en grip rechts achterbleven. Je zou de rechterhelft vasthouden, terwijl je het beeldvormige gedeelte door iets meer dan 270 graden draait, zodat je comfortabel kunt schieten op hoge of lage hoeken of zelfs achteruit naar achteren voor selfies.

Het ziet er vandaag vrij uniek uit, maar was eigenlijk een vrij algemeen idee in de late jaren negentig, met Minolta, Ricoh, Casio, JVC en Sony die ook gesplitste camera's verkopen. AGFA was in feite een van de eersten die dit in 1997 deed met de Ephoto 1280.

Voor de CoolPix 950 nam Nikon het ontwerpconcept van de 900, maar tweak het om er veel professioneler uit te zien en te voelen, om nog maar te zwijgen over het consistenter met hun bestaande filmcamera -erfgoed. Het nieuwe magnesium lichaam verwisselde hoekhoeken voor comfortabele rondingen en veranderde de afwerking van zilver naar zwart met een stijlvol rood ovaal aan de binnengreep. Het zijn subtiele aanpassingen, maar tellen bij een camera die lijkt en minder lijkt op een elektronisch speelgoed en meer als een serieuzere camera voor professioneel gebruik. Indrukwekkend voelt het vandaag net zo goed als toen ik het 23 jaar geleden voor het eerst beoordeelde.

Vooral het twisting -mechanisme blijft een ergonomische triomf, die zelfs twee decennia later soepel met precies de juiste hoeveelheid wrijving draait, met zeer bevredigende tactiele inkepingen met intervallen van 90 graden. Het is het soort fysieke interactiviteit en feedback dat ik mis op moderne camera's, en nee, het schakelen van een uitklapbare scherm komt niet in de buurt.

Het gebruik van vier AA -batterijen geeft het greepgedeelte ook wat geruststellend heft in uw handen, compenseert netjes het lensgedeelte en cruciaal om ervoor te zorgen dat u het vandaag nog steeds gemakkelijk kunt oplossen; Ik gebruikte een set moderne eneloops die prima werkten.

Achter een nieuwe rubberen flap naast het batterijcompartiment bevindt zich een Type-I compacte flash-kaartsleuf, helaas te dun om de IBM-microdrive van 1 GB te huisvesten. Vroeger betekende dit alleen vertrouwen op solid-state kaarten met veel kleinere capaciteiten, maar vandaag kan ik mijn 1GB Coolpix-fantasie leven door mijn vertrouwde Sandisk Ultra II-kaart te gebruiken die in alles lijkt te werken.

Net als zijn voorganger is de statiefdraad niet in lijn met de lensas en blijft het zowel de kaart- als de batterijcompartimenten blokkeren wanneer ze worden gemonteerd. Nikon verplaatste de kaartsleuf naar de greepzijde op de latere Coolpix 990.

In termen van poorten is er een samengestelde video -uitvoer voor tv -diavoorstellingen, een DC -ingang voor een optionele acvermogenadapter, een pc -synchronisatiepoort voor externe flitsen onder het lensgedeelte en een seriële poort aan de zijkant - hoewel helaas niet USB, zelfs niet Hoewel sommige camera's het begonnen te adopteren. Nikon leverde de 950 met een paar seriële kabels voor Macs of pc's, maar zelfs in 1999 met glaciale snelheid werken, betekende dat je beter af zou zijn met een afzonderlijke compacte flash -kaartlezer zowel dan als vandaag.

De klikkledingknop en kraagbesturingselement geven opnieuw de indruk van een goede camera in plaats van consumentenelektronica, en stelt u in staat om de camera snel in te schakelen naar automatische, semi-automatische en afspeelmodi. Ondertussen kan een voorste vinger wijzerplaat worden gebruikt om de belichting of verschillende instellingen aan te passen en tegelijkertijd op een van de knoppen te drukken.

Stel bijvoorbeeld de 950 op M REC -modus in en u kunt kiezen tussen programma-, diafragma- en sluiterprioriteit door de modusknop te drukken terwijl u de wijzerplaat draait. Eenmaal in de gewenste modus kan de wijzerplaat een van de drie diafragmawaarden kiezen, of sluitertijd tussen 1/500 en acht seconden.

Ondertussen kunt u met de twee knoppen naast de sluiterknop rechtstreeks tussen Flash- en Focus -modi klikken, maar als u beide vasthoudt en de wijzerplaat draait, kunt u de ISO -gevoeligheid of een selectie van vooraf ingestelde handmatige focusafstanden aanpassen. De M REC -modus ontgrendelt ook meer opties in het hoofdmenussysteem, waaronder voorinstellingen van witbalans en meetmodi, inclusief het uitstekende matrixsysteem van Nikon.

De navigatie werkt allemaal goed, hoewel het nog beter had kunnen zijn met de meer substantiële vingerwijze van de D1 die in hetzelfde jaar werd gelanceerd. Interessant is dat Nikon overstapte naar een meer tactiel wiel voor de daaropvolgende 990- en 995 -modellen, maar verwisselde in plaats daarvan zijn positie om een ​​duimwijzer te worden.

In een tijd waarin veel digitale camera's werden gebruikt, ontwierp Nikon hun eigen 3x-zoom voor de 950, met een equivalent bereik van 38-115 mm en een maximaal diafragma van F2.6-4. Net als zijn voorganger gebruikte de 950 full-time continue autofocus, wat resulteerde in een zwak chatter-geluid terwijl het zich constant opnieuw concentreerde waar u het wees. Nikon verklaarde trots dat het 4746 AF -verhogingen bevatte, hoewel je alternatief zou kunnen kiezen voor een van de tien vooraf ingestelde handmatige focusafstanden. Wat de lens van de jaren 950 echter echt opviel, was een indrukwekkend nauwe minimale focusafstand van slechts 2 cm, die ongeveer halverwege zijn zoombereik bereikte.

Hier was ik in staat om het frame te vullen met onderwerpen van iets meer dan 20 mm, zoals een UK Pound -munt; Het betekende ook dat je de CoolPix 950 kon gebruiken om de dia-film te scannen met behulp van de optionele ES-E28-adapter. Vervelend echter, de macro-modus stond op hetzelfde menu als de zelf-timer, waardoor je beide tegelijkertijd kon hebben.

Ik waardeerde ook het soepele zoommechanisme van de lens versus vele rivalen die heen en weer slingerde in grove stappen, hoewel dit op zijn beurt het zoomproces op de 950 vrij langzaam maakte.

Als u na een nauwere of bredere dekking zat, bood Nikon een selectie optionele lensadapters aan: de TC-E2 en E3ED verdubbelden en verdrievoudigden het effectieve bereik, de WC-E24 en E63 verbreed het met twee derden, terwijl de FC-E8 Fisheye- Converter gaf een voorproefje van het exotische met een 183 graden gezichtsveld.

Achter de lens was een half-inch type 2.1 megapixel CCD-sensor, die afbeeldingen genereerde met een maximum van 1600 × 1200 pixels, hoewel geen video. Als 2.1 megapixels te veel waren, zijn er twee lagere resoluties en de keuze van drie JPEG -compressieniveaus. Beste kwaliteit JPEG's gemeten elk ongeveer 700 kb, maar als je echt de boot eruit wilde duwen, zou je kunnen kiezen voor een niet -gecomprimeerde TIFF bij de volledige resolutie, hoewel je met ongeveer 8mb per bestand een typische kaart van de dag zou kunnen vullen met slechts één of Twee foto's.

Gevoeligheid liep tussen 80 en 400 ISO-cryptisch gelabeld DEF, 100, +1 en +2-hoewel de camera wanneer ingesteld op Auto, de camera aan 80 ISO zou blijven houden voor het minste geluid, zij het risico op camera-shake in dimmer-omstandigheden. Er waren ook burst -opties met 1,5 fps op de volledige 2 megapixels of 2fps bij VGA -resolutie.

Voor compositie is er een eenvoudige optische zoeker of een 2in -scherm met 130.000 stippen, en u kunt de helderheid voor gemakkelijker overdag bekijken, zij het sneller door uw batterijen branden. Tijdens het afspelen kunt u schietinformatie bekijken, evenals miniatuur- of mild vergroot weergaven en de afbeelding één sectie tegelijk controleren.

Nikon coolpix 950 oordeel

De Coolpix 950 arriveerde op een cruciaal moment in de geschiedenis van digitale camera's toen ze de overgang van elektronisch speelgoed met lage resolutie naar serieuze fotografische hulpmiddelen maakten.

Natuurlijk klinkt 2 megapixels niet als veel, maar de beeldkwaliteit, en cruciaal, de mate van controle, was nu voldoende om velen te overtuigen om de overstap van film te maken, althans voor sommige banen.

Wanneer ik de coolpix 950 of een van de opvolgers noem, hoor ik van voormalige eigenaren die ze gebruikten voor banen op lokale kranten, scholen of kleine bedrijven. Ze waren vaak de eerste blootstelling die veel mensen hadden aan digitale fotografie en het geheugen bleef bij hen.

Het is zeker onthullend dat hoewel Nikon ook een eenvoudigere en meer betaalbare versie van de 950 genaamd de CoolPix 700 heeft verkocht-die eigenlijk een PCW Magazine Group-test won-niemand lijkt het ooit te vermelden. De 950, 990 en 995 waren de gerespecteerde modellen die iedereen wilde, en dat Swivel een belangrijk onderdeel van de aantrekkingskracht was.

Daarover gesproken, de 990 arriveerden een jaar later in 2000, met 3 megapixels en de verstandige verhuizing van de kaartsleuf, gevolgd door de 995 per jaar daarna dat een oplaadbare batterij, pop -upflits, de zoomde uitbreidde en de zoom naar 4X, al Nu met een dikker lensgedeelte, begon dat voor mij de charme van de eerdere modellen te verliezen.

Maar vertel me wat je denkt: wat was je favoriet van de vroege coolpix -modellen? Voor mij ligt het tussen de 950 en 990, maar in staat er in staat dat elke serieuze vintage camerafan in hun collectie minstens één klassieke coolpix nodig heeft.