Voetbal komt thuis - Fantasy Football en Euro

Football's Coming Home - Fantasy Football, Euro 1996, het voetbalteam van Engeland en een Summer of Love

Dus je hebt je hier misschien gevonden omdat je je afvraagt ​​waarom Engelse voetbalfans constant verwijzen naar "It's Coming Home" wanneer ze spelen in een groot toernooi zoals de Wereldbeker of de Europese kampioenschappen.

De oprichter van de Sporting Blog Oli Harris vertelt het volledige verhaal ...

Ze zeggen het niet alleen, maar ze zingen het ook, en nu vertellen ze om de twee jaar iedereen in de grap en in de hoop dat "het dit jaar zeker thuiskomt".

Dus waar kwam deze zin vandaan en waarom is het nu een permanente inwoner in het lexicon van internationaal voetbal.

De sportieve blog -oprichter Oli Harris keert terug naar zijn jeugd om je in zijn eigen woorden te vertellen wat het betekent, maar nog belangrijker, wat het betekende.

Fantasy Football - Baddiel en Skinner

In 1994 presenteerden David Baddiel en Frank Skinner een zeer populair tv -programma genaamd 'Fantasy Football League', een chat en functies die is gebaseerd op Studio -gasten die hun eigen fantasieteam kiezen en tegelijkertijd iets binnenkomen.

Een klassiek chatshow -formaat maar over voetbal onder de Fantasy Banner. Fantasy Football stond in de kinderschoenen, maar de vroege dagen van de Premier League lanceerden fantasie in de mainstream.

Schoolkinderen kwamen vooral in fantasie, dit was over het algemeen ook pre-online, dus moest je je team af posten, en als zodanig was de kijkers van de show ook vrij jong.

Na hun succes werden ze bekende namen en werden ze geassocieerd met de damesgroep Britpop -cultuur van die tijd.

Denk aan Oasis en Blur, smerige kleding en slechte kapsels. Vroeger hield ik van de show en als zodanig gedacht dat ze ook best cool waren.

Dus toen ze een voetbalnummer lanceerden, net voor een groot internationaal toernooi, met een echt goede video om het te vergezellen ... nou, het werkte!

Euro 1996 - De grootste zomer voor een jonge voetbalfan
Euro 1996 was gewoon het perfecte toernooi voor mij. Ik was 16 en echt in voetbal, maar mijn clubzijde was verschrikkelijk. Ik had geen herinneringen aan veel bekerfinale of stond zelfs dicht bij de top van de competitie.

Ik had in plaats daarvan zwart -witte foto's uit de jaren 60 aan mijn muur!

Dus toen Terry Venables, een legende voor mijn club, een sterk Engeland -team aankondigde voor het Europese kampioenschap van 1996, heb ik de gedachte echt begrepen dat we het redelijk goed zouden kunnen doen.

Het team had een geweldige balans en was er een waarbij iedereen mooi in hun positie paste.

Shearer en Sheringham waren een perfect duo, Ince en Gascoigne complimenteerden elkaar goed en de wervelkolom van het team was solide. Het was gewoon een echt goed team, en ze lieten het zien.

De opbouw was echter volledig getransformeerd door het nummer 'It's Coming Home' van Baddiel en Skinner.

Met spelers uit het team die momenten uit het verleden van Engeland en een pakkende melodie herscheppen, was het een enorm succes. Zozeer zelfs dat ik me herinner dat ik de CD heb gekocht en er bijna naar luisterde in de grond.

Pre-dvd en Netflix, ik nam de video op en bekijkde Sheringham de langeafstandsstaking van Bobby Moore keer op keer na.

Het nummer gaf ons echt een buzz dat we misschien na 30 jaar proberen een trofee konden winnen.

De opbouw werd nog intrigerend gemaakt doordat het team betrapt werd op het drinken van overtollig op een avondje uit in Hong Kong, waarvan we als kinderen weer klasse waren.

Ze waren een team dat samen uitging en eruitzag als beste vrienden ... de media zagen het niet op dezelfde manier.

Ook was de Engelse kit klasse. Nog steeds de beste die ze ooit hebben gehad!

1996 - Coming of age
Het was niet alleen een zomer met het Europese kampioenschap, maar het was ook de zomer dat ik ingepakt werd om mijn werkervaring te doen.

We trokken naar Wembley van Kent en ik kochten een wit T-shirt met een bulldog aan de voorkant, hoe de tijden zijn veranderd. Tot op de dag van vandaag denk ik niet dat ik op een match ben geweest met een sfeer die het leuk vindt.

Niet alleen was het tegen Duitsland, maar het was de halve finale in Wembley, de oude Wembley daarbij.

Mijn grootmoeder woonde de hoek om de hoek en had me op een zondagochtend jarenlang naar de markt gesleept bij Wembley, maar ik was nog nooit binnen geweest.

Ik hoorde de menigte uit haar huis, maar was er nooit deel van uit geweest.

Het was echt ongelooflijk en werd nog ongelooflijker gemaakt toen Alan Shearer na ongeveer 10 minuten binnenkwam. We werden ballistisch en Engeland zag eruit alsof ze voorbestemd waren voor de finale.

Zoals we allemaal weten dat niet zou zijn, stuurde een reeks hartverscheurende momenten en een ander verlies van penalty shootout Duitsland op weg naar de finale waar ze een pittige maar niet bepaald briljante kant van Tsjechië versloegen.

De teleurstelling werd verergerd door een politiepaard dat op mijn voet stapte, mensen huilden in de trein en dat we de verkeerde trein naar huis kregen.

Mijn moeder werd gek dat we zo laat waren en over het algemeen was het gewoon een vreselijk einde van wat de meest magische maand was geweest

Voetbal is nooit helemaal thuisgekomen

Dus lieve lezer, de volgende keer dat iemand vermeldt 'het komt thuis', kun je ze in mijn richting wijzen en ik zal ze urenlang in tranen boren die hen vertellen over de tijd die het bijna deed.

De grootste zomer waar een 16-jarige jongen in 1996 om kon vragen.